Գարուն է: Երկարատև ու ցրտաշունչ ձմեռվանից հետո ‹‹Սեբաստացիներ›› երգչախումբն սկսեց իր գարնանային համերգաշրջանը: Նորեկ գարնան հետ երգը մեր հոգում՝ երգը սիրող ու փայփայող մի խումբ ուսուցիչներով, մեր խմբավար Հարություն Թոփիկյանի հետ ճանապարհվեցինք Կոտայքի մարզի մի քանի եկեղեցիներ: Առաջին եկեղեցին Եղվարդի Սուրբ Աստվածածինն էր, մի չքնաղ եկեղեցի՝ կառուցված քրիստոնեության ընդունման հազարամյակի առթիվ՝ 1301թվականին: Մեզ դիմավորեց մեր գործընկերոջ՝ Հասմիկ Մաթևոսյանի հայրը՝ Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու քահանա տեր Հովնան Մաթևոսյանը:
Չնայած գարնանային ցրտին ու ամպամած երկնքին՝ տրամադրություններս հրաշալի էր. դրանից էր հավանաբար, որ մեր երգը եկեղեցու բակում այդքան ինքնաբուխ ու հուզառատ էր: Մեզ ունկնդրելու էին եկել եղվարդցիները, իսկ հետո ելույթ ունեցավ Եղվարդի արվեստի դպրոցի մանկական երգչախումբը, վառ, խլրտուն աղջիկների մի փոքրիկ խումբ, որ մանկական անմիջականությամբ երգում էր Կոմիտասի երգերը: Եղվարդում մի խոնարհված եկեղեցի էլ հայտնաբերեցինք մի քանի փողոց այն կողմ՝ կառուցված 4-րդ դարում:
Հաջորդ եկեղեցին Սուրբ Թեոդորոսի խոնարհված վանքն էր՝ Ղառղառավանքը: Քայլարշավից հետո, երբ արդեն բարձունքին էինք՝ եկեղեցու կամարների ներքո՝ բաց երկնքի տակ, մեր երգն ազատորեն թևածում էր գարնանային երկնքում իրենց վեհ սլացքով մեզ գերած արծիվների հետ միասին: Լուսավոր ու պայծառ տրամադրությամբ հրաժեշտ տվինք Ղառղառավանքին ՝ Լուսակերտի եկեղեցում լինելու ակնկալիքով: Այստեղ մեզ արդեն սպասում էին: Զարմացել էինք, թե մեր երգը ինչպես հուզեց ներկաների սրտերը՝ արցունքներ մարդկանց աչքերում, ծնկաչոք ունկնդրում: Մենք էլ էինք տպավորված: Վերադարձին երգելու մեր հավեսը չէր սպառվել, երևի դրանից էր, որ արդեն ավտոբուսում նոր թափով սկսեցինք երգել մեր մյուս երգերը:
Իրիկնամուտին արևը մայր էր մտնում Բաբուջյան Կարինեենց հյուրընկալ բակում՝ սեղանի շուրջ, անուշ կենացների ուղեկցությամբ: Այո′, այս օրն էլ այսպես ապրեցինք:
Դասավանդող՝ Թամար Ղահրամանյան
Թամար Ղահրամանյան 